De circumstantiis historicis politicos et religiosds
11
vati loquuntur, videmus earn protendi per totam Bosnam proprie dictam 58 ac partes Usora et Soli.57 Sic territorium ejus pertingebat a flumine Sava usque ad flumen Narenta ac monies Prenj, et a Drina fluvio usque ad vertices mon-tium Kupres et Glamoc.58 Multas possessiones in tota Bo-sna et partibus Usorae tenebat.59 Praeter has vero dona-vit ei Colomanus, rex Hungariae, a. 1339 magnas possessiones in ditionibus Slavoniae trans fluvium Sava, loco dicto Dakovo.60 Ecclesia cathedralis, pro cujus aedificatione ba-nus Ninoslaus certam summam pecuniae donavit, in loco Burdo zupae Verbosanae fundata fuiit.01 Juxta cathedralem etiam capitulum extitisse videtur.62 Attamen non multum post illam donationem principis Colomani, migravit episco-pus cum capitulo ad novas possessiones ibique fixit sedem pro se et capitulo, atque cathedralem ecclesiam sub nomine Ss. Petri et Pauli aedificavit. Haec translatio vero fuit, si non jam initio medii saeculi XIII, certo tamen sub fine ejusdem.63 Ex Dakovo (loco extra proprium episcopatum)
sq.; Dragano vie, o. c. 6 ss; Rupòic B., Entstehung der Franziskanerpfarreien in Bosnien und der Herzegowina und ihre Entwicklung bis zum Jahre 1878, Breslau 1937, 3, nota 11.
    56	De territorio Bosnae proprie dictae in esordio historiae ejus cfr. Kl aie V., Poviest Bosne do propasti kraljevstva, Zagreb 1882, 17 ss.
    57	Id bene patet ex circumscriptione possessionum ejus et locorum ex quibus decimas episcopus oolligebat. Theiner, Vetera monumenta Slavo-rum Meridionalium historiam illustrantia, I, Romae 1863, 296 ss. n. 419.
    58	Dragano vie K., Pregledna karta KatoliCke Grkve u Bosni i Her-cegovini nekad i danas.
    59	Theiner, Mon. Slav. Mer. I, 298 n. 419.
    60	Theiner, Mon. Hun. I, 172 n. 311; Mon. Slav. Mer., 297—298 n. 418. Dakoro civitas, sita est extra veram Bosnam, trans flumen Sava, in Slavonia, in territorio episcopatus Quinqueecclesiensis. Ita omnes possessiones extra dioecesim bosnensem erant, sed postea illa pars territordi ipsi unita fuit. Dakovo non parvi momenti partem in historia ecclesiae bosnensis age-bat. Ratione enim hujus donationis reges Hungariae sibi jus nominationis episcopi bosnensis appropriabant, quae quidem ingerentia magnum influxum ■li regimine ecclesiae bosnensis secum trahebat.
    81	Theiiner, Mon. Slav. Mer. I, 298 n. 419; Mon. Hung. I, 178 n. 304, 314.
     82	S i § i c, Studije, 329.
    83	Hoffer, o. c. 100 ss.