101 MDXX, AGOSTO. 102 il Doxe e Savii, per aldir per alcuni dazieri dii sai di Brexa ; ma non fono in ordine et alditeno li prove-dadori sora la Merchadanlia per la parte messeno di l’ojo etc. Di Franza, fo letere di sier Zuan Badoer dotor et cavalier, orator nostro, date a Paris, a dì 25 et 29. Come il He era andato in Picardia a uno palazo fece il Cardinal Roan a .... a piaceri di caza, con ordine di tornar venule che fosse le doje a la Raina, che si aspeta di hora in hora. Scrive, di Spagna è aviso quelle cosse è in grande perturbatoli. Scrive coloqui aulì con la Illustrissima madre, qual parlando di la venuta di l’Imperador a incoro-64* narse, disse leniva el toria la via pacifìcha. Tamen il Re voi venir a Milan e melersi in ordine di fantarie, el etiam venir a Venelia, dimandando si la Signoria el vederla volentieri ; al che lui Orator rispose non poter mai aver la Signoria cossa più graia; con allre parole. Item, disse che il Re manderia al re Calho-lieo, ma voleva prima esso mandasse uno al Cristianissimo re come era solilo di far. Di Milan, di Alvise Marin secretarlo, qual manda la copia di una letera venuta per via di Zenoa a monsignor di Telegnì. Di le novità seguite in Spagna poi el partir dii Re, e occision fatte etc. La copia di la qual sarà qui avanti posta. F,l qual Secretario se ritrova a Piacenza con dillo tellegni etc. Fo scrito, per Colegio, ozi, a li reclori di Brexa: come, per la relalion di sier Bernardo Marzelo venuto podestà di Bergamo per terra, si ha inteso la rocha di Lonà esser desabilata et va in mina. Saria ben el Provedador vi abitasse; per tanto vedino che el Provedador vadi ad habilar lì, et achadendo far qualche spesa per accomodarla, la fazi. La qual letera fo expedita pieno Colegio. 11 Provedador è sier Vicenzo Loredan, habila nel palazo solito abitar li Provedadori. 65 Marinus Beciclicmus scodrensis publicus Patavina accademice rlictor, peritissimis qui-busque Rcetoribus proponit has queeestiones in oratoria facultate, ex Tullianis oratio-nibus, Venetiis discutendas in publico auditorio. XI Kal. Septcmbris. I. Deliberativum genus in quibus consistit; qui-bus rriodis exercetur a Cicerone in oralionibus suis, quasque ac quales parles alque circumstantias et status habet. II. Eadem ne sint in genere deliberativo obser-vanda ex usu Ciceronis, quae in demonstralivo. III. Veruni judiciale genus ita consistit et exer-celur, easdemque partes circumstantias el constitu-tiones habet in tullianis actionibus quas demon-slrativum et deliberativum. IV. Argumentaliones oratorum et historicorum et poetarmi! et dialecticorum, in quibus conveniunt et discrepantur. V. Divinalionis litulus, an pars, an genus sii ac-lionis in Verrem, et quid proprie, quid transitive signilìcet, et an ipsam divinationem ceterasque aclio-nes in Verrem Cicero habuerit, an re vera tantum scripserit. VI. Qua figura formatimi est principium ejusdem divinalionis, quse accusalionis insolita; excusatio, queeque furtorum Verris summa ex Cicerone de-prehenditur, et qua; divinalionis parles alque argu-menla sunt. VII. Quam figuram habet in exordio prima Phi-lippica, quot narraliones, quas conslilutiones in sin-gulis parlibus, itemque secunda. Vili. Quod genus exordii, qua; conslilutiones, qui in his exequendis ordo in Miloniana existant. IX. An prima fuerit Ciceronis oratio prò Quintio, an quae extat prò Roscio Amerino ex ipso Tullio et tulliani stili genere, et qua; eral maris pollulio et expiatio, quseque sit in ulraque slatuum conclusio. X. An oratio qua Salustius videlur intentus in Ciceronem, et illa qua in Salustium Cicero, sint ip-sorum auctorum, et quod arlificium, quique status sint in ipsis oralionibus, qui errores, et quodam-modo collendi. XI. An idem arlificium sit exordii progenilo Plaulio et prò Archia et prò Marco Ceelio et prò Deiotaro rege et prò Marco Marcello et prò Quinto Ligario, etquodammodo in ipsa ligariana conveniunl. Suscepto bello Gesaris gesta, et quid Tubero. Cum haec contraria sint, et quid ad Plautianam causam, equidem dignus esset, et qua; sequunlur pertinent. XII. In elocutione oratoria, accusativus omnium nominum an unius vel alterius nominis absolule sicut ablativus aliquando ponatur et nominum genus mutetur ratione significationis : quid differrat Con-sul renuncialus ab eo, Prior renuncialus ab eo. Item, primus Praetor renuncialus. Praielerea idem Marinus proponit ipsis rhaitori-bus divinationem in Verrem ut eam publice post discussionem harum questionum exponant in ipso auditorio; et ipse enim exposilurus est qiiiecumque illi proposuerint ex eisdem Tullii oralionibus.