258
EPISTOLARIO
suo lavoro forse l’avrebbero fatto insuperbire, se i biasimi che vengono subito dopo non l’avessero reso più modesto,
pur essendo cosi pochi da dargli buona speranza per l’avvenire.
  Rispetto al primo appunto, egli preferi il racconto ciceroniano, quantunque -non ignorasse la versione diversa recata da Platone, come può attestare Carlo Zeno, col quale ne parlò quasi due anni addietro.
  Innanzi tutto, la risposta di Temistocle, come la si legge nel testo divulgato di Cicerone,
gli è sembrata quella logica ; laddove la versione
fiatrocinata da Couccio non s’ addice nè al discorso
initio W epistole libello a me nuper edito tribuis, arrogantius fue-rim(b) existimaturus, nisi subdita W protinus castigatio insolenter de se gloriantem W refrenasset. ex quo evenit ut intelligerem nec facile posse quenpiam, ut queque res parva est, in singulis bene dicere ; et licere his, qui errata castigaturi sunt, apud eorum auctores 5 magnificentius quam exigat meritum bene dieta efferre, non fal-lendi hominis gratia, sed quo equius W ab his correctio suscipiatur. hec cum ita sint, magna tamen est michi spes in posterum nata, quando duo(f) tantum de libello, qui primus est® a me editus, emen-danda iudicasti. .tam pauca utinam sint, que de vita corrigi de- 10 beant ! nam de orthographia quidem dicam postremo quod W sentio.
    Quod autem inprimis vitio(k) michi tribuis, scito non per im-prudentiam sed certo iudicio esse a me positum. noveram enim extare aliter dictum Themistoclis 0) apud Platonem quam penes 15 Ciceronem legeretur <m>. cuius rei possum testem fide dignum af-ferre, illustrem vi rum (“> Karolum Zeno de Venetiis, apud quem iam prope biennio elapsoW hanc dissonantiam aperui, cum ille Politiam Platonis in latinum translatam haberet, ego vero id etiam antea in greco deprehendissem. prudens igitur volensque 20 secutus sum quod apud Ciceronem communius <°> habetur, Themi-stoclem Atheniensem Seriphio homini, qui in iurgio ei obiecerat quod non virtute sua sed splendore patrie clarus esset, in hanc sententiam respondisse : « neque tu, si Atheniensis esses, nobilis « extitisses, neque ego, si Seriphius essem, ignobilis ». apta sane 25 sive viro sive obiecte W rei responsio. nam si, quod tu vi's, Themi-stocles ita respondisset: « non herde fo), si ego Seriphius, nobilis <r),
« nec tu, si W Atheniensis esses, clarus unquam fuisses », non iam ille quod obiciebaturw negasset^, quandoquidemW desperasset
     (a) M in initio (b)Affneris (c) Mu r. subita (d) Mu r. gratantem (e) Mur. aptius (f) Mur. quoniam duo (g) M orti, est (h) C debeantur (i) M quid (k) Mur. in primis initio (1) MThemistodis come sempre. (m) Q legetur (n) M illustrem civem (o) M communis Mur., Novali communiter (p) M sive de obiecte (q) M T Mur. nec hercle (r) Mur. ignobilis (s) M nec si tu (t) Mur. obii-ciebat (u) M negasses (v) M quoniam quidem (x) M desperaret
  (i) Per questa data e per i richiami al testo del De ingenuis moribus ved. le note all’epistola precedente.