DI PIER PAOLQ VERGERIO
13 5
    « ferri, ut nichil deinceps nisi dolores viteque molestias, mortem quo-« que proximam omnium finem sperare possim. ex hisque maxime « que de te opto, est ut spem posteritatis carosque michi nepotes « des priusquam moriar, qui duram molliant etatem senilesque cu-5 « ras leniant, atque eius, in quo tu michi precipue places, clara in-« dole in se prestent argumenta, volo igitur, nisi tu aliter sentis, « ut uxorem habeas ; quam licet sit rarum admodum prope votum « reperire, curabo tarnen ut non multum moribus dissimilem tibi « iungam, cum qua, sobole abundans, letos utinam dies agas. admo-
10	« nitus sum equidem nuper de adolescente quadam bonorum morum, « ut est fama utque ego cognovi, et bonis parentibus orta, que conditi tionem nostram non dedeceat(a>;ac etiam,quod fortuna spedare co-« git, non parve dotis, quam sumas magnopere te hortor, et in hoc « animo meo convenias. sic etenim et liberos dare et studia tua com-15 « modius compiere, senescentiumque parentum incommoda tollere « poteris. neque quidem ego, etsi prolem abs te avidius veilem, ad « hoc te tantopere inducerem, si domus pristineque fortune starent; « quinimo piacerei ut securus et liber litteris ac studiis tuis, usquequo « veiles, intenderes. sed vides fortunas nostras, videsque quam hu-20 « mili loco deiecti sumus. hoc pacto poteris, si voles, tibi nobisque « commodo esse ac rem familiarem undique erigere, donec maturior « etas studiorum tuorum cumulatos afferat fructus. tecum igitur co-«gita, et quid de te statueris michi protinus reddes ». bonum, ut vides, amice, parentem sortitus sum, qui non violentus, ut ceteri W, 25 cogere tendit, sed placidus gerunde rei arbitrium dat inque manu mea ponit; addit tarnen efficacia verba, que facile alium quenvis moverent, cui non tantum cure W animi libertas esset, sed quid deliberatione ulla aut cogitatione opus erat, qui michi iandudum aliter persuaseram animoque penitus infixeram, omni ingenio eni-30 tendum ut liber essem utque ne paterer unquam me astringi coniugio, nisi pater, apud quem mei et mearum rerum ius est, suo iussu contrarium cogeret? ne quid tarnen omitterem, hanc di-sputationem, mecum sepius actam, iterum in animo contuli, sed, discussis hinc inde rationibus, nichil potui de priore sententia mu-
In consolazione dei nipoti,
la conoscenza di una fanciulla costumata, bennata, di buona dote,
ed i vantaggi che ne deriverebbero per loro tutti,
nell’avversa fortuna attuale.
Loda l’indulgenza del padre, che non comandava, ma lasciava la decisione al figlio suo.
Però, non gli era di bisogno meditare sopra una questione che aveva gii più volte risolta, nè dopo un nuovo esame poteva mutare il proprio avviso.
         (a; Ra deceat (b) Ra certi (c) Ra coir, cure in cara