EPISTOLARIO
Padova,
a6 marzo 1396.
  Esprime il suo rammarico di non aver potuto inviargli le viti richieste.
  Avea deliberato di mandorle per via di terra speditamente,
ma l’uomo a cui s’affidava lo ha ingannato, scusando la propria negligenza con un racconto di cui non viene a capo.
                        LXXI.
                 Il medesimo al medesimo W.
                             [B, c. 33; P, c. 28].
Facile eventurum erat ut ego, si tantam sollicitudinem in mandato tuo suscepissem quantam molestiam indui quod -ex eo S aut non potueram aut ita michi persuaseram, omnem iam quod vellem effectum reddidissem. in quavis enim re alia, ut est apud Terentium, « facilius passus essem me deludier sed cum ego impleri per me posse desperarem ac propterea alii commisissem (b), qui se sponte W obtulerat, factum est ut, preterita iam huius ne- io gotii tempestate, et tu voto tuo careas et ego spe mea delusus sim. in qua re etsi egerrime tulerim quod voluntati tue non est satis-factum, nonnichil tamen molestie hinc accessit quod seu fallendi voluptate, que quibusdam ingenita est, sive, quod magis reor, negligentia, que solet plurima alienis rebus adhiberi, delusus videor 15 michi. cum enim superiores litteras suscepissem, quibus dimitti ad me nuntium tuum iubebam <d), priusquam eas darem, oblata est michi spes sine ullo labore tuo aut impensa fieri hoc posse, quam-obrem, omisso consilio, quo per venale iter transmitti tibi vites volebas, ita constituí ut adhiberetur vector, qui cum iumento sar- 20 mentis onusto recta per terram via in domum tuam inferret, idque, ut propere, ita et diligenter fieret, ne aut tu diu penderes aut vites diuturnitate arescerent. hanc autem curam cuidam mandavi, qui rus, unde tolli oportebat, iturus erat, cuiusque subtiliW opera usus alias eram. cumque enim suspicor integre desiderio tuo satisfactum 25 iamque dudum vites ad te delatas, is rediit rure et longam nescio quam fabulam texuit. cui posthac ne cumW pignore quidem(g) crediturus sum ; tam nova commenta tamque inextricabiles ambages
    (a) B P. P. V. Oldovrandino de Ferraría P Eiusdem ad eundem [se. Aldovrandinum].
(b)	P omississem (c) P sponte se (d) B videbam (e) P M c. gy b in marg« An-
•	tiquus codex habet subii, alius vero qilli: utili sensus requirit ». Ma la parola in P pare piuttosto falli L’emendamento subtili è del Sabbadini. (f) B post hac n. cum
(g)	P om. quidem
  (1) Terent. Attdria, I, n, 32.