DI PIER PAOLO VERGERIO	40S
   cum Gregorio, qui sic exponit illum locum Iob: «constitutos in Dei prescientia» ; quia, scilicet, hos ut et futura queque prescivit(l). ut autem in sequentibus dicemus, Dei prescientia nichil obviat Immane solertie, qua enitimur, non ut mortem vitemus; id enim fieri 5 non potest;sed ut vitam tueamur. hinc emergit id urgere nichil quod adiecisti: «stultum vitare mortem quam vitare non possis ». suo namque digressu quis mortem non evitat sed vitam tuetur; quam tueri cum nature suasu instinctuque ducimur, tum sinimur a Deo, cuius iniussu hinc demigrare catholicis scripturis vetamur, philo-io sophorum eciam documentis, precipue Pictagore <-2\ non permitti-mur. « at enim secessu vitam non tueris. huc enim fugias an « illue, dispositio fixa non tollitur ». quomodo non tueris? non extimamus Dcum quosdam secrevisse, hisque solis tanquam selectis morbos immittere, ita ut nec corruptus aer cooperetur aliquid nec i S influxus eciam celorum aliquid. sed non sic phisici, non sic medici, non sic astronomi, quibus videtur influxum aut minus benignum affectum celi vel aliquorum svderum horum morborum causas esse, et inde maculari alitum aeremque pestiferum fieri, quem qui hau-serit, si quis est paulo humidior aut alia quavis causa in obsistendo 20 debilior, tanquam si veneni potionem accepisset, mox emoritur.
       Easdem causas, si volumus poetas audire, apud eos eciam re-perimus. ut enim ordiamur a maximo, nonne Virgilio sic esse visum eius illa testantur?
                             Subito cum tabida membris 25	Corrupto celi tractu miserandaque venit
                     Arboribusque satisque lues et letifer annus,
                    Linquebant dulces animas aut egra trahebunt Corpora, tum steriles exurere Syrius agros,
   et que sequuntur.
30 Quid Statius? idem profecto cum Virgilio tanquam eius optimus imitator. quid igitur ait?
                 Delius insurgit summaque biverticis umbra Parnasi residens arcu crudelis iniquo
so in senso generale, secondo l’esposizione che ne dd san Gregorio.
  La prescienza di Dio non toglie la diligenza umana nel conservare la vita,
e cade pertanto T obbiezione che dalla morte non ci si scampa ; giacche chi fugge non evita già la morte, ma tutela la propria esistenza, secondo l’istinto naturale e c o 1 consenso d i Dio. senza il cui comando non 6 lecito morire.
  a Ma non la tu-« tela, chè il divin « decreto non s’in-« frange ».
  Ha Dio allora predestinato alcuni al contagio, quasi Paria e l’influsso celeste non vi avessero parte ?
  Non cosi insegnano gli scienziati, i quali asseriscono causa della peste esser l'influsso maligno del ciclo, onde l’aria diviene velenosa, talché, a respirarla, i deboli ne muoiano.
  Altrettanto attcstano i poeti :
Virgilio,
Stazio,
     (1)	S. Greg. Expositio moralis in (2) Cic. De senect. XX, 73. Iob, XIV, 5 (lib. XII, cap. 11).	(3) Verg. Aen. Ili, 137-41.