210 EPISTOLARIO Roma, 14 febbraio 1398. Gli racconta un’ avventura, da cui si formerà un concetto dei costumi romani. Egli ed un famiglio, entrambi a cavallo, l’ultima domenica di carnevale si recarono in devozione alla chiesa di S. Paolo. Al ritorno, presso casa, incontrarono fra una moltitudine di satelliti i magistrati della città armati, che sequestrarono il famiglio e il suo cavallo, per servirsene nei giuochi carnevaleschi. E solo dopo molta istanza, dichiarando che il cavallo apparteneva all’ambasciatore del Carrarese, LXXXV. Il medesimo al medesimo W. [Vat. 5223 , c. 54 b]. Domino Omnebonum. Referam tibi iocum, tametsi acerbiore animo tulerim, ut co- 5 gnoscas quibus legibus quibusque moribus Romani nunc vivant, dominica die proxima, cum essem animo michi ipsi molesto, ex-patiari aliquantisper libuit et tana devotionis quam etiam bone va-litudinis causa ecclesiam Sancti Pauli visitare, unde rediens cum essem domui iam proximus, in frequentissima via et confettissimo 10 populo magistratibus urbis occurri, quibus mos est ut equites eant, clavam dextra portantes. hos satellitum numerus et preit et sequitur, hi pedites, illi equites. ego quoque eques veniebam et post me fa-mulus equo similiter insidens. vix eram progressus, cum illi famu-lum circumstant et, quasi malefactorem deprehendissent, inter se ita 15 aiebant: «num hic ille est? » ego ad primas voces verum timui crimen, propterea quod is ante paucos dies equo currens puerum offenderai, cum vero deinde equo descendere atque equum dimit-tere iuberent, opinatus sum quod erat. hortor oroque ne faciant. illi obaudientes acrius instant uti descendat, cumque famulus metu 20 perterritus tardaret, illi clava minantur iubentque satellitibus uti in carcerem deducant. nec vero michi proderat dicere hunc esse equum ambasiatoris, tam egregii viri, et ambasiatoris quidem eius principis qui cum bene de omnibus tum maxime de forensibus sit optime meritus. ne igitur forensi hoc facerent orabam, neve hanc 25 iniuriam legato inferrent, quorum etiam apud barbaros ius invio-latum sit. hec me dicente ac frustra reclamante, illi equum abstu-lerunt. quem nisi multa sollicitudine apud omnes magistratus habita (1) Il 14 febbraio del 1398, data fuori le Mura, dove era la sta tio litur- della presente, ricorreva il cosi detto gica quel giorno, e l’episodio descritto giovedì grasso. Il Nostro adunque in questa lettera entra nel quadro del s’era portato quattro giorni prima, la Carnevale romano, a cui accenna con domenica di Sessagesima, a S. Paolo le parole « lusos suos explent ».