28o EPISTOLARIO Ma su questo punto il papa non discuterà per ora con lui; l’argomento interessa tutta la Chiesa, ed è dessa che deve dar consiglio in merito a questione tanto grave. Però non può tacere che Coluccio, prestando fede alle ciarle degli avversari, e tentando di strappare una simile promessa al papa, ha agito in modo indegno del suo acume, sebbene con molto zelo. vindicatW, sponte cedere velie papatu, nos quoque, ad tollendum hoc scisma miserum, itidem fecerimusM. qua quidem de re nichil in presens parati sumus tecum disputare aut ipsi per nos decernere, in constitutum tempus integra omnia servantes, cum enim causa hec Ecclesie universe communis sit, communi debet consilio 5 decidi; id e oque (b), tametsi possumus, fortasse tamen non debemus singulariter privatoque consilio quicquid in ea statuere. illud vero negligere non possumus, quod, cum compertum habeas cedere ilium, quod audieras, velie, idque nobis ab eius oratoribus oblatumW, ex huiusmodi fundamento magna vi verborum inveheris ut extor- 10 queas idem a nobis. in quo quidem affectum tuum pium sanctum-que probamus; attamen vero W ut ingeniosi eruditique hominis pro-fecto refellimus. ñeque enim decuit W adverse parti protinus stare et indocti vulgi rumoribus, si quid inde emanasset, tam facile fidem habere et ex® incertis, tanquam certa sintte), tam constanter arguere. 15 non mirum igitur (h> si, falsis positis, falsa sunt que sequuntur®; si, fundamento sublato, que super edificata (k> sunt, corruunt. testis (a) B* vendicet (b) R ideo (c) Novati delatum (d) B4 come sembra equi vero R animam vero PP, seguito da Novali, suppose attamen vero Combi aeque vero (e) In B dopo enim una parola espunta, forse decuit (f) B* ut ex (g) B *sunt (h) Bf Novali autem (i) B* sequitats (k) B* certificata (1) Scrivendo a «Cosmato, quem Ro-« mani et alii plures Innocentium VII «vocant», il duca di Berry annunziò (dopo l’aprile 1405) che Benedetto XIII « amplius de primatu sic scandalose certi tare non curat, rogat quae ad pacem « sunt, et, zelo domus Dei accensus, prò « bono pacis in conspectu nostro, ut as-« seritur, papatu renuntiare per oratores « suos praedecessori vestro obtulit se « paratum, sed praedecessor ille ad moli dum aspidìs surdae obturavit aures « suas, &c. ». Al che Innocenzo VII rispose che la dichiarazione dell’avversario era menzognera, e che da parte sua aveva indetto un concilio a Roma per Ognissanti. Per lo stesso motivo egli rifiutò di dare il salvacondotto ri" chiesto dalla signoria Fiorentina per gli oratori dell’antipapa che volevano recarsi immediatamente a Roma. Onde in data del 15 agosto Benedetto scrisse a Carlo VI che Innocenzo « respondit « se nullatenus velie audire nec accep-«tare aut intrare tractatum ad pre-« sens ». Il concilio, prima prorogato e poi rimandato si ne die, anche per ragione delle brighe e sedizioni insorte a Roma, non ebbe mai luogo, giacché il 6 novembre 1406 Innocenzo VII passò ad altra vita. (Cf. Marténf. et Durand, Vet. Script, ampi Coll, Pa-risiis, voi. VII (1733), col. 695 e sgg.; Hefele-Lechereq, Conciles, voi. VI, part. n (1915), p. 1280 sgg.; N. Va-lois, La France et le grande Schisme d'Occident, Paris, 1901, voi. Ili, pp. 383' e 406 n. 4).