DI PIER PAOLO VERGERIO
   rellis, imitari, qui, cum et plurimis w et maximis bonis-offerre se possit, nulla tarnen re magis quam patientia ac labore gloriari solet. ego vero, etsi michi glorie ducam, si quid egero quod laude dignum sit W, nullam tatpen nunc tecum gloriam aucupor, sed rem ita ut 5 est explico, bina enim quotidie auditione oppressus, ita ut ne festis quidem diebus vacare liceat, si quid in negotio quod mandas aggrederer, neque tibi neque studiis rneis satisfacere possem. quod si vites aut in urbe aut in loco urbi proximo statute essent, non diffiderem posse me sine dispendio eas ad te mittere ; nunc vero, io cum montes unde habende sunt ad duodecim miliaria aut eo plus distent; nec dignum est ut qui dare spoponderint, laborem etiam subeant transmittendi, nec ego ire illue possim nec quem prefkiam habeo(c) ; necesse est ut aliquem hue mittas, quem ope consilioque a me instructum ad eos qui sese obtulerunt cum mandatis adigam. 15 sicque tu vitium quas petis, ego voti obsequendi tibi compotes efficiemur W. rescripsissem celerius, sed tentare prius omnia volui, ne quid inconsultius responderem. tu propere nuntium dimittas, si in ea sententia es, nam et putationum et similium operum tem-pestas iam imminet.
20 De magistro Gulielmo nostroiudicium approbas meum W, et orationem qua laudes suas complexus sum laudas. utrunque et vere et digne facis. sed ego quidem nec concipere tantum valeo quantum est, nec quantum concipio efferre digne possum, in quo tibi, preter cetera, maximas gratias habeo, quod opera tua effectum 25 est ut ille amicum me et velit et ita appellet. cui me litteris tuis crebro W commendatum fac obsecro. quam primum pestis hue sese intulerit, certum est michi ad te iter, dominus Franciscus plurimum salutare te® iubet. si quid in principio gravius dixi, ne mirere; visus enim sum michi ipsi hodie prudentior solito, tibi 3° vibebor fonasse loquacior. vale. Padue, .111. nonas martii 1396.
         (a)	P cam plurimis (b) P dignissimum fei P nec quem preciam habeo (d) B ef-tìceremur (e) P nostro consilium approbas (f ) P om. crebro (g) P plurimum seri-bere te
      (1) Cf. le epist. LVIII, p. 129, e LXVIIII, p. 163.
Pier Paolo Verger io.	Il'
ma gli studi non gli concedono nemmeno un giorno di vacanza.
I colli poi distano da Padova, nè si può pretendere che, oltre a dar le viti, quegli amici le trasportino in città.
Mandi dunque un uomo, ed egli gli darà le istruzioni utili ;
ma faccia presto, perchè s’avvicina il tempo della potatura.
Si rallegra ch’ei approva il suo elogio di Guglielmo da Ravenna, e chiede di essergli raccomandato.
Alla prima comparsa della peste, verrà da lui. Lo Zabarella lo saluta.