DI PIER PAOLO VERGERIO 203 grece eloquentie princeps, et habebat in se quod merito laudaretur, et noverat W quo pacto laudari quis optime posset, ego vero, si quid essem tale meritus, poteram summam illam audiendi volup-tatem, quam is sibi desiderabat (b>, ex epistola tua consequi; parum 5 enim W abfuit ne, mei rerumque mearum oblitus, tibi, cui vix sum vel facie(d) cognitus, omnia de me crederem, tanta venustate ser-monis tantaque dicendi gravitate laudes meas in stilum digeris. atque o utinam(c) meas! tunc enim, quoniam ipsi, veris laudibus delectaremur, qui falsis erubescimus. nunc 10 autem vide quo uterque nostrum errore fa) circumventus sit W. tu de meW tam magnifice® iudicas, quem non nosti; ego pene ora-tioni(m) tue credidi, quem tamen video falsas laudes de me sentire. tu iteminani quodam fame fulgore allectus(0), facile ita extimas (p>, et prius amare incipis quam cognoscas; ego, facundie 15 tue virtutibus fa) adductus, cum invitus fr) errem, in te tamen video quod et