DI PIER PAOLO VERGERIO affinibus insuper et amicis, ne me deserant(l). vale, patrie decus. Bononie, kalendas ianuarii, 1388 b). (a) B dcscrcnt (b) BP 1395 C kal. fanuariis 1388 « Farneto, item vinea una in Cereto, «item vinea una in Montignano, item « vinea una in Centora, item campus « unus in Capite Aggeris, item campus « unus in Risano, quas posscssiones « dictus ser Verierius promisit et seobli-« gavit tenere in aconzo secundum con-« suetudinem Iustinopoliset ipsas eidem «domine Ysabete vel suis heredibus « et successoribus aut cui vel quibus B ius et casus daret in omnem evcn-« tum quandocunque casus eveniet re-« stitucionis diete dotis restituere; item « de libris quadringentis parvorum per « dictum ser Ver^erium habitis et rece-« ptis in pecunia numerata nomine « dotis predicte, et de libris centum « parvorum per ipsum factis prò hono-« rantia ipsi domine Ysabete contra-« hendo dictum matrimonium ad usum « et consuetudinem civitatis Venetia-« rum ; et predictum matrimonium « fuisse de millesimo trecentesimosexa-« gesimo et de mense novembris con-« siderato manifesto, causa combustio-« nis et perdictionis dicti instrumenti; « volens in lue parte, quia dignum et « conveniens est, ipsi domine Ysabete « subvenire, ut ipsa non periret in iure « suo, interloquendo pronunciavi et « mandavit instrumentum dotis ipsius « domine Ysabete per me suprascri-« ptum notarium [Marcum q. Barto-<• lomei de Veneciis] relevari et in hanc * formam publicam redigi debere, et in « tantum quod ipsa domina Ysabeta « habere debeat nomine diete sue dotis « predictas suas possessiones et predi-« ctas libras quadringentas parvorum « per dictum ser Ver^en'urn habitas et « receptas et libras centum parvorum « per ipsam factas prò honorantia ipsi " domine Ysabete ; et hoc in bonis et « de bonis dieti ser Verijerii obligatis « in contractu matrimonii diete domine 0 Ysabete sue uxoris secundum formam « dicti sui instrumenti dotalis, ut su-« perius dictum extitit et probatum, « salvo tamen iure omnium persona-« rum. quoniam memoria hominum « lapsu temporis est labilis et caduca... « Ego Almericus de Adalpero vicedomi-« nus subscripsi de mandato dicti domini « potestatis et capitanei Iustinopolis et « cum dicto notario ascultavi » (voi. II, c. 152). Se il marito di donna Ysabeta abbia potuto restituirle la dote, non lo sappiamo; forse la petizione di lei era semplicemente un espediente per salvare i beni dalle mani del creditore Rantulfo da Tacco; ad ogni modo il 25 agosto 1598, «ser Verce-« rius q. ser Ioannis » poteva o doveva vendere un prato u in Pradisolo » (voi. XIII, c. 98 b). Parimente, mortole il marito, « donna Ysabeta uxor « ohm ser Ver^erii de Verijeriis » vendè il 27 maggio 1408, « baretum unum « de proprio positum in confinibus Iusti-« nopolis insanctoBaldo» (ivi, voi.XV, pagina non numerata). Come fu detto, ci rimane ignoto l’anno della morte di lei. Ma se per via di deduzioni crediamo possibile identificare i genitori di P. P, V., non torna in alcun modo agevole determinare la parentela di Vergerlo di Giovanni con gli altri Vergeri menzionati nei documenti a lui contemporanei. Dall’epist. I.XI risulta ch’egli era oramai vecchio nel 1395; siamo quindi indotti a crederlo cugino di Vergerio di Colmano [5J, stimando che il padre suo, Giovanni, fosse figlio e non già nipotino del presunto capostipite della famiglia. Intorno ad Ignera de Vida, seconda moglie di Santo dei e si raccomanda ai parenti ed agli a-mici.