e promette di fargli una visita. Bologna, 1388.89 (?) Più volte lo'ha sollecitato a scrivergli senza ottenerne risposta. Forse Ugo sta meditando qualche opera grande, che sarà proficua anche ai posteri e tale da procurargli una rinomanza perenne. Egli studia indefessamente, talché, se la morte lo coglierà, non sembri esser vissuto invano. 24 EPISTOLARIO succedere, valeo et tu vale, spero quod de proximo me videbis. iterum vale et patri nostro me recommenda <*>. XII. Il medesimo al medesimo <*>. [B, c. 8 b; P, c. 32; C, c. 263 b; Go, c. 62; Gu, n. 11]. 5 Clarissimo oratori domino Ugoni de Ferraria(b) artium doctori prestantissimo ibidem detur. Compluribus te litteris facili stimulo ad scribendum compellere conatus sum W, vir amice, ut et amico(d) amici morem ge-reres et tuum divinimi in re se digna ingeniumW exerceres. in quo 10 quidem nichil hactenus profeci(f). aut enim, quod suspicari non possum, desidioso otio tabes aut grande aliquid ponderosumque te) paras quod non facile aboleri possit ab evo. et ita fac, oro, mi Ugo: cura et ut multis prosis et omnibus, si potes, etiam bis W qui post te futuri sunt. quibus W si quid profuturum pepereris, nomen 15 tuum celebri fama colent, et si quid hac vita defuncto suis votis felicitatis adicere poterunt, multiplicatis affectibus adaugebunt. ego vero, ut de me aliquid sentias, ita studium meum urgeo quod, si mors instet, quam quisque sibi W hoc saltem pestifero tempore arbitrari proximam debet, otiosus et inutilis vixisse non videar. 20 (a) Dopo recommenda Gu aggiunge Vergerius. (b) B P. P. V. Ugoni Ferrariensi C Ugoni eiusdem P Eiusdem ad Ugonem Ferrariensem (c) P sum conatns (d)Goom. vir amice P ul te amico amici (e) P tuum in te digne ingenium (f) PGo om. pro- feci P om. quod (g) Gu ponderosum quid (h) PGo his etiam (1) PGo E quibus (k) B celeri (1) P quam sibi quisque (1) Se l’accenno alla pestilenza in questa epistola è un indizio della sua vera data, possiamo assegnarla al 1389, poiché dal Memoriale hisloricum de rebus Bononiensium di Matteo Griffoni sappiamo che in quell’anno « ma-« xima mortalitas incoepit in civitate « et comitatu Bononiae, ex qua multi « et multi in magno numero mortui « sunt et duravit spatio octo mensium » (Rer. Ital. Script. XVIII, 11, p. 82). Alla medesima epidemia accenna pure un documento veneziano del 5 ottobre, 1389, con le parole : « letifere pestis «epidemie morbum qui in partibus « Bononie tuncfervet et extuat» (Avog. dì Cornuti. Raspe IV, c. 19). E cf. No-vati, Epistolario cit., II, p. 221.