DI PIER PAOLO VERGERIO 427 tamen sequens, singulari numero scribendo alloquor. quid ergo faciam de magistro Petro Paulo ? video enim te in his studiis delectari et in ipsis, ut res indicai, assecutum fore non pauca. tuum ergo morem in scribendo geram W, memor illius laudabilis 5 dicti quod in cuiusdam moderni oratoris epistola me vidisse recolo : « unus sum et ut bene unus W ». sic igitur, quoniam M te unum et bene unum esse cognovi, ut unum te alloquar. multum sane mihi iocunditatis attulit littera tua et non parum spei firmioris adiecit W, qui dignus sim(c) habitus apud te, qui tara egregie 10 dictatam epistolam a te susciperem; nec ideo placuit quia laudes meas contineat (f), sed quia tam graviter et ornata et digesta magne dilectionis extet indicium. quid autem de ea medullitus sentiam dicere iam non vacat, sed per primum quem scivero ad te venturum diffusius tibi scribam. vale &c.(h). (a) R scribendo tecum geram (b) R sum et vere bene unus (c) R sic quoniam (d) R atlulerunt littere tue et-adiecere (e) R sum (f) C rudes meas continuat (g) R tam graviter et ornata digesta (h) R vale anime mee dimidium. Iustinopoli Ual. aug. 1396. chi, come il V., era versatissimo nelle babilmente nello stesso torno di tempo opere del primo, e sin dal 1386-7 di- che le epist. V e VII. Può darsi tut-scepolo intimo del secondo. Crediamo tavia che il brano da «Ita propositum pertanto di dover respingere le indica- « est » sino a « tribuam »> sia un frarn-zioni recate dal cod. R, ravvisando con mento di un’epistola del Nostro a Santo, il cod. Canonici nella presente una let- scritta verso il 1388-90 ed ormai per-tera d’ignoto autore al V., dettata prò- duta tranneché per queste poche righe. l’antica consuctu-dine e l’uso del V. medesimo, gli scrive in seconda persona perchè sa ch’è a veramen-« te uno ». Si rallegra della bella lettera ch’egli si compiacque di inviargli, e risponderà estesamente in alti a occasione.