DI PIER PAOLO VERGERIO 103 dare dicat. laterent siquidem res maiorum nostrorum, nullaque ad posteros nostros presentirai rerum memoria pervenire posset, nisi prodita essent divina quedam ingenia, qualia apud priscos multa, apud nos tuum, que et suarum et superiorum etatum gesta litteris 5 complecterentur. gratias habetW Deo tua respublica quod, eo bene iuvante, quicquid antehac vel consilio vel viribus facere ag-gressa est, prospere omnia effecta reddidit, unde iam inter urbes non modo Italie sed et orbis totius opulentissima splendidissimaque habeatur, quam vicini verentur, socii colunt, amici fovent, metuunt 10 hostes, peregrini populi extereque nationes admirantur. in qua certa sunt subditis patrocinia,indubitata sociis fides afflictisque refugium(b), omnibus spes, hostibus pestis et paratum semper excidium. sed deesse nichil magis felicitati urbis videbatur quam ut esset qui pari elegantia res scriberet <0, qui sanctissimas leges, prudentissima sena-15 tusconsulta, humanissima decreta atque in omnem rem pertinentis-simas epistolas annotaret. quamobrem ne qua deforetW felicitatis pars, saluberrimo consilio senatus in cancellarium magistrumque scripturarum te delegit, ut esset ingenium et doctrina magnitudini rerum par. quis enim urbis illius splendorem, senatus auctoritatem 20 populique consensum explicare maiori venustate quam tu posset? quis urbis sententiammagis apposite dicere? quis(c) elegantius bella perscribere ? quis serere pacem atque in amicitiam hortari ? quis deterrere magis hostem magnifica oratione queat? in qua re non modo prudentiam summam senatus demonstravit, quod inter do-*2 j ctissimos prudentissimosque homines, qui bus abundat urbs plurimis, summum te merito fecit, sed et gratitudinem maxiniam. nam ab ineunte iam usque iuventute quicquid etatis actum est retro, id omne tibi pro tue reipublice utilitatibus absumptum est. nullum unquam refugisti laborem, nullum evitasti periculum, nullum quanvis longis- (a) Cic. habeat (b) PR al'fllctis refugium (c) Cic. Ra deferet Cic. in marg. de-ficeret (d) Cic. in marg. quis verbis sent. (e) Cic. et qois (f) Ra in araicitia (1) Con queste parole il V. non con il Foscarini, alla « proprietà e l’ele- vuole certo alludere ad un incarico con- « ganza di quest’ uomo nello stendere ferito al cancelliere o da lui assunto «alla giornata i decreti del senato» quale scrittore ufficiale degli annali della (cf. M. Foscarini, Della Letteratura Repubblica, ma semplicemente, a dirla vent\iana, Venezia, 1854, p. 285). mentano di pregio ove siavi chi degnamente le cele- nò senza scrittori dotati di divino ingegno, come Desiderato, s’ avrebbe notizia alcuna della storia. Grazie alla bontà divina, sinora la Repubblica è riuscita ad effettuare ogni suo disegno. Elogio di Venezia. A colmare tanta felicità di cose, non occorreva altro se non che ci fosse un ingegno capace di dar elegante forma alle pubbliche scritture, e quindi saggiamente il senato na rivestito Desiderato di quell'ufficio. Cosi facendo, esso ha dato prova non solo di prudenza, ma anche di gratitudine. Desiderato infatti ha spesa tutta la vita in servigio della Repubblica ; niuna fatica, niun pericolo o viaggio nei paesi lontani ha egli schivato,