162 EPISTOLARIO Padova, 2 marzo 1396. Benché abbia più volte scritto di recente, non può lasciar passare l’occasione d’intrattenersi ancora con lui. L’assenza non fa che accrescere il suo desiderio di rivederlo, e perciò s’era deciso di recarsi durante l’autunno nell’ Istria. Ora però, temendo che non infierisca di nuovo il morbo, ha abbandonato quel suo progetto, e partirà, forse tra breve, da Padova, per proseguire i suoi studi altrove. LXVim. Il medesimo al medesimo W. [B, c. 5 b; C, c. 225 b; R, c. 82; G, c. 136]. Etsi neque res ulla magnopere subigat neque suppetat nunc otium, hanc tamen ob rem vel solami scribendum fuit, ne tam. 5 certus nuntius sine litteris meis ad te iret. et quanquam his na-talibus proximis multorum dierum excusationem implesse michi vi-dear, quando singulis diebus singulas aut eo amplius litteras dabam, abstinere tamen non possum, si quando nuntius intercurrit aut vacations aliquid datur, quin scribam. tunc enim W videor michi tecum 10 esse, te intueri, te alloqui, et satietatem, si qua ex •aliis studiis irrepsit, presenti voluptate mollire (d); idque michi desiderium et videndi te et scribendi augetur in dies, nam quo diutius a te absum quoque longior mora intercessi^ posteaquam videre te desii, eo quo-tidie magis et convenire coram et videre et affari voluntas increscit(e), 15 iamque michi sine te transegisse multa secula videor, nec triennio tantum abfuisse sed infiniti pene temporis etatem