26o
EPISTOLARIO
chiaro come la lezione non sia stata da chicchessia guasta.
  Perciò è degno di rimprovero Coluccio, che consiglia di corrompere piuttosto che correggere il testo a quel punto ;
a lui invece sembrerebbe più acconcio emendar il luogo di Platone.
  E se Coluccio non s’arrende, ma stima doversi dar maggior fede a Platone perchè più vicino a quel tempo, tuttavia non potrà negare la versione ciceroniana esser la più elegante.
  In quanto a sè, preferisce, se cosi è, di errare con Cicerone; e quindi non intende cor-reggere il passo, come Coluccio vorrebbe.
Riguardo al secondo appunto, Coluccio in verità ha ragione; senonchè non crede d’avere scritto nondum bu-bes, bensì vixaum pubes.
ita ponere eum voluisse(a) dubitari possit <b), aut alio loco per se po-situm a quoquam mutari, dicti proprii similitudinem adiecit, cum ad aliud nichilW Themistoclis responsum pertineret. in quo tamen parum(a) tutus apud te fuitW, qui illud de Cicerone tuo correxeris, ne verius(i) dicam, corruperis, et ceteris® auctor esse studes, ut itidem 5 faciant. multo magis in hoc ipso, nisi credimus Grecorum libros a suis scriptoribus multisi iam seculis corrumpi non potuisse, ad Ciceronis exemplar corrigendos illos censerem, de cuius mente ne dubitari® quidem potest, quique etiam grecarum litterarum doctissimus fuit^. quod si prorsus contendas, nichil apud te® de 10 scripture fide dubitari, Platoni (m> magis in ea re standum censens <n), qui et Atheniensis fuerit et viciniori temporum illorum; ut tamen illud verius, hoc certe venustius^ est, quod apud Ciceronem legitur, qui etiam fortasse speraverit^ ob venustatemw eius dicti Grecorum auctoritate W suam in hac parte prevalere posse, et Platoni quidem 15 tribuo quantum Cicero ipse, qui eum longe semper omnibus an-tetulit. in hoc tamen, si error est, da® veniam, Plato; errare cum Cicerone malim (■>. itaque certum est minime tibi concedere, Coluci mi<u>, ut eum locum de libello corrigam.
   Alter est locus quo Africanum dixi, quod « nondum pubes » 20 patrem, gravi vulnere affectum, ab hostibus ne caperetur tutatus sit(v). tu enim idoneis testibus puberem fuisse confirmas. ego me opinor nichil eo W temere affirmare voluisse, presertim cum et periculosum esset, inconsultis auctoribus historiarumW, id asse-rere(z), et certificari de hoc facile factu fuerit, aut, quod et facilius 25 erat, pretermittere. itaque magis opinor a me positum « vixdum « pubes », aut certe ita ponere voluisse. nam inquisitionem adhibi-tam memini, sed manum, ut sepe<M) evenit, ab intentione deviasse.
    (a) M eum potuisse (b) M posset (c) M om. nichil (d) M quo turn parum (e) Mur. fui (f) M correxerius ut verius (g) M exteris (h) M tot (i) M non dubitari (k) A/C fuerit (1) A/C apud eos (m) C Platonis (n) M censeo
(o)	M ut vicinior Mur. vicinus (p) M vetustius (q) Mur. speravit (r) C venusiani (s) M auctoritatem Mur., Novati auctoritati (t) Mur. det (u) Mur. om. mi (v) M tutatus est (x) M nil e om. eo (y) M historia (z) Mu r. afferre (aa) A/nemini - sape
   (i) Reminiscenza forse di Cic., Tusc. I, xvn, 39: «errare mehercule malo
 « cum Platone ».