148 EPISTOLARIO andati, come addi-mostra l’esempio di san Paolo, egli però non gode di uguali doti; e quindi non devcsi attendere un esito tanto increscevole. Per conchiudere, correggerà il passo, purché possa darne l’incarico a Santo, inviandogli la lettera di Giovanni; Santo sarà così delegato a far le dovute modifiche. E basti di ciò. Venendo poi al secondo appunto, osserva che niuna accusa poteva essergli più cara o meno fondata di quella di soverchia gratitudine ; ma non è cosi. Infatti, come mai potrebbe egli ringraziare, come merita, il benefattore, a cui deve tutto ciò che fa il pregio della vita? famia. licuit et Paulo apostolo, qui cum multa arte turn et superiori dono valeret, uti Cretenses unica, que et ante se poete vox fuerat famosos invectione faceret. sed non est ea copia michi ut hoc quod nolo sperem, aut patrie ut hoc a me metuat. ceterum, ne iudicium illud W tuum, quod divini michi instar oraculi est, 5 preterire videar, efficiam quod iussisti; sed ita quidem, ut eidem Sancto nostro, homini, ut scis, pererudito atque ei quem vereor ne vel solum hac etate communis michi cum ilio patria bonum tulerit, vices dem meas. dimittam enim ad eum cum litteris meis epistolam tuam, quam et elegantia sui et affectione plurima, qua 10 te colit, gratissime habiturum eum scio, àdmoneboque, uti mandato tuo, permissu meo, iudicioque suo gravissimo, corrigat, re-secet, mutet, adiciatque quod libet. sed de hoc quidem satis, fonasse nimis. nunc ad reliquum venio. gratificarti orationem, qua debere me tanta magistro Iohanni meo predico, subarguis 15 quasi in reddenda gratia ultra quam decuit progressus sim (b). ego vero in nulla re argui me malim, neque in ulla re minus arguì vere possum, si quidem gratie rebus, non animo extimantur, quam quod nimium gratus sim. quod quidem, si quis esse nimium verbis gratus potest, et libenter et facile sum. sed non 20 ita, pace tua dixerim, opinor. quod enim his verbis que litteris meis continentur, quantamlibet, ut ais, amplitudinem liberalitatis emere potuissem, magnam rebus meis invidiam fecisti, qui possum levibus sonis W id efficere quod alii per summa pericula, omnes labores perpetuamque sollicitudinem vix tandem consequi possunt. 25 michi enim ita videtur, exigua esse beneficia que verbis pensari possunt W, et item preelegans orationis genus, quale procul a me abest, quod merita rerum equare valeat. quibus enim, per Deum immortalem, rebus, ne dicam verbis, satis unquam facere tantis beneficiis potero, quibus ea que summa sunt in vita com- 30 prehensa sint ? de vita, de salute, de eruditione illi teneor, quibus (a) G P orti, illud (b) P sum (c) P somnis (d) G possent (1) EpiMENiDES.fr. i(DiELsII,p.493). pe; &pfai, in Appuleius, Fior. Lib. 15, Il V. avrà rintracciato il noto verso, oppure in s. Hieron. Comment, in KpÌTs; isi ijisùuTai, *axà Oipia fani- Epist. ad Titum, VII, 606 (Migne).