390 EPISTOLARIO e,' sebben ambedue riferiscano gli atti cJ i detti di uomini ignoranti, ci porgono tuttavia due insegna menti di grandissima utilità per ottenere la grazia di Dio e la pace dell’anima. Dicono adunque che c’era un tal Toscanello, i! quale, pur non sapendo medicina, tirava a se molti danari dalla gente per lo più inesperta ma avida di salute. Costui, vedendo come spesse volte muoiano i malati effectus iocando trahi, pro cuiusque solertia proque materia de qua contingit haberi sermonem. michi vero, tametsi imperitorum homi-num dicta factaque fuisse memorentur, plurimum tamen valere visa sunt ad duo, quibus permaxime indiget genus hominum, et sine quibus male nobiscum agitur in hac vita, videlicet (ad) di- 5 vinam gratiam promerendam w et ad componendam quietem mentis humane, si fecerimus que fieri alter monebat, alter vero et faciebat. dicunt enim quendam fuisse, Tuscanellum nomine, qui(b) que-stus gratia medendi, cuius erat ignarus, multa nichilominus huius operis (c) pretexta emolumenta consequebatur, ut sunt homines te- 10 nende^ recuperandeve salutis avidi, pauci vero qui possuntw de artificibus peritis vel imperitis iudicare. hie enim (f), cum videret <*) egros, qui vel ab ipsis famatis