438	SCRITTI VARI
sunt quibus laus approbatioque iure omni debeaturW. sed poteras, qui<b) es nostri nominis amantissimus, et modestius dicere de nobis et existimare benignius, quandoquidem et senatus populusque Romanus et Italia tota magnifice quondam W iudicavit. atque illud debueras animadvertere W quod, si quippiam in te est(e) rerum 5 decus, quo plurimum redolet oratio tua, sive vives sive morieris, rerum a te tuarum posteri rationem exigent, neque enim impune quenquam carpimus; semper presto solet subsequiqui nos cor-rodat. nunc itaque, quoniam post tot secula refundendus est michi calculus, hec quam (s) breviter pro summa rerum habeas, nam 10 pleniorem quidem defensionem epistola tua, que singulas res meas atque omnem vitam summatim complexa est, postulare videbatur. sed satis hec, ut arbitror, apud equos iudices valitura sunt.
   Et multa igitur diximus, et deploravimus multa, ac multa quidem variavimus, cum alibi tum in epistolis nostris maxime, 15 quas diu multumque perquisitas tandem invenisti; optarem nusquam inventas unoque mecum interitu extinctas, quando nichil preterea facture W sunt apud posteros quam ut auctorem suum arguant. que si sola quidem vigiliarum nostrarum iactura esset, facile nobis, ne dicam avide, ferenda videretur; non autem plurimos labores 20 nostros posteritatis negligentia consumptos vereor. sed hec vestra sit querela : ad me redeo. qui igitur multa diximus, multa quoque
    (a) R G debcntur (b) R G quis (c) G quidem (d) L om. atque - animadvertere
(e)	RG quod si quod est in te (f) RG subsequi solet (g) R hoc postquam CRG hec per quam (h) L deploravimus, multa ac multa G om. et depl. multa (i) L ficturae
turis callem in quo ipse satis miserabilitcr lapsus mum, Cicero, ut huic ipsi tarn laudato malediceres, es. Omitto Dionysium, omitto fratrem tuum ac quod tibi non dicam malefaceret, sed malefacien-
nepotem, omitto, si placet, ipsum etiam Dolabel-	tibus non obstaret. Doleo vicem tuam, amice, et
lam, quos nunc laudibus ad caelum effers, nunc	errorum pudet ac miseret tantorum: iamque cum
repentinis maledictis laceras. Fuerint haec tole-	eodem Bruto iis artibus nihil tribuo, quibus te
rabilia fortassis. Iulium quoque Caesarem prae-	instructissimum fuisse scio. Nimirum quid iuvat
tervehor, cuius spectata dementia ipsum lacessen-	alios docere, quid ornatissimis verbis semper de
tibus portus erat. Magnum praeterea Pompeium	virtutibus loqui prodest, si te interim ipse non
sileo, cum quo iure quodam familiaritatis quidlibet	audias ? Ah ! quanto satius fuerat philosopho
posse videbare. Sed quis te furor in Antonium	praesertim in tranquillo rure senuisse, de perpetua
impegit ? Amor credo Reipublicae, quam funditus	illa, ut ipse quodam loco ais, non de hac tarn
¡am corruisse fatebaris. Quod si pura fides, si	exigua vita cogitantem, nullos habuisse fasccs,
libertas te trahebat (quod quidem de tanto viro	nuilis triumphis inhiasse, nullos inflasse tibi ani-
licet opinat i), quid tibi tarn familiare cum Augu-	mum Catilinas. Sed de hoc quidem frustra. Aeter-
sto? Quid enim Bruto tuo responsurus es? Si	num vale, mi Cicero. Apud superos, ad dexteram
quidem (inquit) Octavius tibi placet, non Domi-	Athesis ripam, in civitate Transpadanae Italiae
num fugisse sed amiciorem dominum quaesisse vi-	Verona, .xvi. Kalendas Quintiles, anno ab ortu
deberis. Hoc restabat infelix, et hoc erat extre-	Dei illius quem tu non noveras .mcccxlv.