DI PIER PAOLO VERGERIO 97 impotens sui est, qui, si nichil in amico preter virtutem amat, non eque potest absentem vel qui iam vita excesserit ut coram positum intueri. ego enim, qui amisisse te credidi, didici quo animo carere te possem, quo etiam parentibus et me ipso, non 5 parvo itaque commodo meo affuit hic falsus rumor, quo edoctus W sum mortem vitamque pariter iuxta ponere, ut neve hanc nimium optem michi aut summe voluptatis loco in amicis habeam, neve aut futuram timeam aut in nostris preteritam doleam. quod si me parum solidi animi cum ex etate tum ex infirmitate virtutis io diffidentia non retraheret, constanter pacisci auderem nullum me deinceps ex cuiuscunque (b) morte dolorem suscepturum aut muliebri more lacrimas (c> sparsurum. quicquid tamen successerit, ego curabo ut talis fiam qualem esse cupio ; me videri non cupio nisi quod vere sum. ceterum tu cautus esto, et saluti tue curam 15 adhibe. cui enim parcetur, si et sacerdos et legatus et presul et, quod magis est, innocens violentis manibus periit ? vale . XXXXIIII. P. P. Vergerio a Michele Rabatta W(0. [B, c. 44; B3, c. 78 b; P, c. 40]. 2° qetrus, germanus tuus optimus, admonuit ut scriberem, vel quod 1 me negotii vacuum vel te abundantem otii arbitraretur; sed in utraque fortasse, in altera certe re fallitur. ego enim, etsi neque (a) C doctus (b) C om. cuiuscumque (c) C more nullas lacrimas (d) R vale. Iustinopoli .vili. kal. augusti 1397. (e)BP. P. V. B> sen\a titolo. PEiusdem (1) La data ed il destinatario della presente si desumono dalle notizie che il V. dà intorno al suo corrispondente. È questi Michele da Rabatta, fratello di Pietro (cf. epist. IIII, p. 14), uomod’armi e non digiuno di studi, eh’ ebbe grandissima parte nelle vicende del Friuli e de’Carraresi dall’ultimo ventennio del sec. xiv sino al 1411 all’incirca. Creato cavaliere da Francesco Novello per i servigi da lui resi nell’impresa per il ricupero di Padova durante la notte del 19-20 giugno 1390, ed in seguito divenuto il suo consigliere più fidato, - talché Giovanni da Ravenna lo ricorda con Enrico Galletti, «quibus « intemunciis Carriger pene singula di-« gerebat » (cf. R. Sabbadini, Giovanni da Ravenna cit.,p. 189),-nel gennaio del 1392 Michele intervenne al lodo Tale adunque è la sua rassegnazione, e tali gli ammaestramenti che ha appresi ; sicché, se fosse d’animo più costante, sin da ora giurerebbe di non rimpiangere mai più la morte di chicchessia. Checché succeda, procurerà di diventar tale quale desidera essere. Per ultimo gli raccomanda di ba dare alla propria sicurezza in tempo si pericoloso. Padova, inverno (?) 1394. Eccitandolo a scriver a Michele, Pietro Rabatta 9’ è fuor di dubbio ingannato. Pier Paolo Vergerio. 7