DI PIER PAOLO VERGERIO bella totque urbium excidia et singulorum annorum sterilitates, nisi ut universa, morientibus incolis, patria corruat? sed omnem hunc litteris tuis dolorem ademisti, qui dicas cessasse iam istam sive iram dicamus celi sive intemperiem elementorum, ac neminem 5 per hos dies aut morbo oppressum esse aut morte pestifera occu-buisse. quod quidem bone(*> spei preseijs argumentum est; sed vereor ne non tam celerem^ finem habeat, ac per hoc tempus, frigore, ut tute nosti, humana corpora constipante , deliteat potius quam extinctum sit hoc malum, atque tune demum, veniente^) vere, io invalescat. sed nolim esse nuntius aut presagus malorum. hunc timorem meum in melius vertat Deus, ac non ut demeriti sumus sed secundum quod se dignum est, nobiscum faciat. Res meas explicari tibi postulas. ea summa est : sospes ago, solitas litteras sequor, idque aliquanto ferventius quam antea solitus 15 sum facio. in dies animi M ditior sum, rerum egentior. quan-quam, que est ista egestas, cum ad necessitatem omnia suppetant, et ad voluptatem pleraque supersint? vale. Padue, .111. kalendas novembris 1395 (f). LXVI. 20 P. P. Vergerio a Blenghio da Genova teX'). [B, c. 21 b; P, c. 19; Go, c. 50B]. Dedisti epistolam, gravem quidem iudicio meo et ex pleno, ut ille ait, pectore venientem. magno eam desiderio legi cum tui contemplatione tum ex sua W dignitate, que plurima inerat. (a) B quod bone CR G in marg. quidem (bi R in marg. celebrem (c) C R con-stipata (d) R adveniente (e) CR facio. iudicio animi (f) CRG Padue kal. nov. R 1495 (g) B P. P. V. Belegno de lanua s. p. d. Go P. P. Vergerius lustinopolitanus ad ßelegnum de lanua P sen\a titolo. (h) Go meo iudicio (i) P in sua (1) Che Blenghio di Pietro dei Grilli, genovese, abbia seguito in parte il consiglio datogli dal V. nella presente è provato dalla sua creazione a notaio e tabellione, mediante investitura con l’anello, la penna e il calamaio, a Buje d’Istria il 25 ottobre 1396, da Paolo, conte di Montefeltro, vescovo di Citta- Per la nota (2) v. pag. seg. e, pur rallegrandosi che non vi sono nuove vittime, esprime il timore che con i primi tepori essa non infierisca di nuovo. Faccia Iddio la sua volontà. In quanto a sè, è sano e studia con maggior lena ; la sua povertà aumenta, ma non gli manca nulla, nemmeno i piaceri. Padova, 30 ottobre 1395. Alla lettera che l’amico gli ha dettata con tanta serietà ed affetto