Per ultimo, lo incarica di confortare il padre suo Vergerlo de’ Vergeri, IO EPISTOLARIO tuam audiet; ut componat firmuni animum, priori tìneni imponat, quoniam nec virtus vult nec etas patitur ut amplius vegetetur; « parte et rata olim Guarnerii [7] filii «et heredis [8] quondam Colmanini « filii et heredis q. dicti ser Ver^erii, «tam in legiptimam... quam in ca-«duca bonorum... que devenere olim «dicto ser Colmanino de bonis dicti « sui patris absque ulla condictione... » (voi. VII, c. 339). Da questi due documenti adunque risulta che solo il suddetto Vergerlo di Gimanni [3] abbia potuto esser il padre di Pier Paolo; e difatti le poche notizie che possediamo sul suo conto confortano questa supposizione. Da più luoghi dell’ Epistolario sappiamo che i genitori del Nostro non erano soltanto poveri, ma che versavano anzi nella più « opulenta » miseria (cf. epist. LXI). Ora il 27 aprile 1383, davanti a Iacopo Dolfin, podestà di Capodistria, comparve «honesta domina Ysabeta, « filia quondam ser Petri Azonis civis « Iustinopolitani et nunc uxor ser Ver-« ferii quondam ser lohannis de Verferio « civis Iustinopolitani, dicens et expo-« nens quod instrumentum sue dotis « in contractu matrimonii cum dicto « ser Verferio viro suo, factum et sti-« pulatum solemniter in civitate Iustino-« polis et positum in vicedominaria « communis lustinopolis iam sunt anni « circa viginti duos, tempore captionis « et combustionis diete civitatis Iusti-«nopolis [/¿So] fuisset combustum et « perditum cum aliis instrumentis et « scripturis diete vicedominarie, ita « quod nullo modo dictum instrumen-« turn poterat invenire; et [quod] digna-« retur ipse dominus potestas remedio « iuris et iusticie, consideratione casus «diete combustionis, mandare dictum « instrumentum dotis ipsi domine Ysa-« bete relevari et in publicam formam * redigi per testes ydoneos et viros « bone conditionis et fame et scientes « de dieta dote, videlicet per ser Mar-«cum Symitecullo de Venetiis, habi-« tatorem lustinopolis, Colmanum de «Verferio, et per confessionem dicti « ser Ver$erii viri ipsius domine Ysa-« bete; et [cum] de mandato dicti domini « potestatis et capitanei perNascimbene « preconem communis publice ac so-« lemniter proclamatum fuisset ad gra-«dus campanilis in audientia multorum « quod si qua persona vellet contra-« dicere vel opponere quod dictum « instrumentum non rellevaretur, com-« parere deberet ad terminum quinde-« cim dierum iam elapsum ; et nullus « alius in dicto termino neque post « hucusque comparuisset contradictor « quam Ranthulfus filius olim ser Petri « de Otacho de Iustinopoli dicens pre-« dictum ser Ver;erium fuisse ipsius « Rantulfi tutorem et habuisse bona « sua in tutella et gubernatione [cf. nota « all' epist. XXXX1III] et nunquam «sibi assignasse rationem diete tutelle « quam ipse Rantulfus asserebat fuisse « et esse de libris tribus millibus par-« vorum, quamvis tunc diceretur et con-« fiteretur per dictum Ranthulfum di-«ctam tutellam pervenisse ad manus «dicti ser Ver^erii pluribus annis post « contractum matrimonium; prefatus « dominus potestas et capitaneus,habito « per testificatfionem] dicti ser Marci et « per confessionem predicti ser Ver-« scrii dotem ipsius domine Ysabete « fuisse de libris octingentis parvorum « in possessionibus extimatis, que fue-« runt, primo, domus una solariata po-« sita in Iustinopoli in porta Buserdaga « apud viam publicam et apud domum « heredum olim ser Galducii de Adal-« pero, item domus una plana in dieta « contrata, item domus una in porta « Maiori, item due domicilile piane in « porta Brazollo, item vinea una in