112 EPISTOLARIO vano il cardinale «li Ravenna, e lo hanno chiamato in patria. Kg li è insinuante ed attuto assai; c M gli Udinesi vorranno che il car-dinaie (?) finga di non esser quel che è, ne dovrà risultare una guerra o un compromesso ben diverso. Gli altri deside* rano Ludovico di Tech, studente a Padova, e l’han chiesto al papa. L'elezione di lui sarebbe da preferirsi. Tale è il suo avviso; provveda Iddio. Con gli altri ei attenderà l'esito in silenzio. magis voluntatem suam aperirent, ad se dudum vel in <»> possessionem advocaverunt; isque apud eos nunc est. si quid igitur comitate sua, qua facile omnibus hominibus antecellit, apud cives consequi poterit, si quid astutiis texere(b), quarum non est ignaras, aut si populus ille patrie principem dissimulare se volet, non 5 ita res abibit, sed aut bello aut longe conditionibus diversis tran-sigetur. reliqui populi, ut accepi, dominum Lodovicum ducem Dech, qui studioram gratia hic agit, sibi deprecabantur <*) idque obnixe per suos legatos a summo pontífice desideraverunt. in his postremis parti bus non tantum timoris aut periculi statuo quantum 10 in illis, minusque his pertinax desiderium credo futurum, quod non privata caritate sed publica, que secunda esse(d) omnibus ac posterior solet, pro bono patrie et quiete populorum contenderent. dixi iudiciuin meum; in melius res vertat Deus, ego quidem cum ceteris, quanquam ad me parum hec spectant, exitum tacitus opperiar. 15 tu vale. Padue, .iv. idus februarii 1395. (a) B dudum In (b) R texcret (c) G R corr. in marg. vellet (d) B G que sécula esse B1 C om. sécula PM: • Terlius codex hie habet spatium vacuum. Alii autem • duo nominali sécula habent sed secunda meo iudicio secundum sensum legi debet >. R secuta agg. da seconda mano. provato, ¡1 giudizio del Walsingham sul cardinale de’ tre pilei, « et ut cun-« età concludam brevibus, nihil omnino « petendum erat t)uod non censuit, in-« tercedente pecunia, concedendum » (cf. Eubel, Hierarchia, I, p. 23 ; F. S. Dondi Orologio, Sinodo inedito di Pileo Cardinal Prata, Padova, 1795; A. Hortis, Giovanni Boccaccio ambasciatore in Avignone e Pileo da Prata proposto da' Fiorentini a Patriarca di Aquilm, Trieste, 1875, estratto dal-VArcbeografo Triestino; R. Cessi, ed E. Degani, opp. cit. supra). (1) Figlio di Federico dei duchi di Zàhringen nella Brisgovia, e cognato di Federico Conte di Ortemburg, Ludovico trovavasi al tempo della presente a Padova, dove Francesco Novello, « attento quod generosa et insignis «domus ducum Dedech Alemanorum « hactenus ad Carrigeros et commune « Padue fuit iugiter venerata et bene-« volentia maxima prosecuta, conside-«rata insuper magnifici et dari viri « d. Lodovici ducis Dedech gr. magni-« fici viri d. Federici virtute eximia, « volens ipsi d. Lodovico postulanti « se ascribi numero civium patavorum « gratiam facere specialem, statuit &c. » (Gloria, Monumenti cit., 1395, 4 gennaio). Egli fu destinato tuttavia a diventare patriarca d’Aquileia più tardi, in occasione della promozione di Antonio Panciera a cardinale nel 1411, e prese possesso del dominio temporale a Cividale il 12 luglio 1412. Cessato lo scisma, egli fu riconosciuto quale patriarca da Martino V nel 1418, ma ben tosto nella lotta con Venezia, perduto il dominio temporale del patriarcato, si trovò costretto a fuggire n?l feb-