262 EPISTOLARIO pregio che scomparisce in un coll’e-semplare. Consenta dunque Coluccio che continui a far quanto ha fatto sin qui. Conchiudc la sua modesta difesa, pregandolo di segnalargli altri errori, se ne ha forse scoperti, e di scusare la franchezza con cui ha risposto, come tra amici si conviene. Infine, lo ringrazia del buon ricordo e d’aver accettato il piccolo dono. cartis peritura? nemo enim nunc aut Ciceronem aut Virgilium aut ullum W prorsus antiquorum de orthographia vel laudat vel reprehendit. iudicium enim illud cum primis tabulis sepultum est, verum acute inveniendi et ornate explicandi laus eorum perpetua manet. itaque da michi, obsecro, muneris huius vacationem, nec 5 me iube frumentum(b) hoc, ut tu appellas, tarn exquisite mundareW. neque enim usque adeo candidum ex similagineW panem confi-cere studeo, ut nichil in eo furfuris relictum velim. Habes de his rebus responsionem meam, qua, etsi non contentiose forsitan aut cupide iurganti W, modeste tamen et W ad 10 veritatem castiganti satisfactum arbitror. si quid est preterea quod emendandum putes, nichil est ut detinearis® id ad me seri-bere. ego enim te malo ut errores meos arguas, quam quivis