DI PIER PAOLO VERGERIO
487
X.
   Notizie concernenti Pier Paolo Vergerio, premesse da Lodovico Antonio Muratori alle opere dello stesso stampate nel volume XVI della raccolta «Rerum
5	Italicarum Scriptores».
1.
[In « Vitat Principum Carrariensium », auetore Peiro Paulo Vergerio, Praefatio Ludovici Anlonii Muratorii, op. cit., vol. XVI, p. ui, Mediolani, MDCCXXX],
   Duos ejusdem nominis Vergerios Respublica Literaria jamdudum novit, eademque Patria genuit, nempe Justinopolis in Istria, quam Urbem Capo d’Istria nunc appellamus. Alter junior Petrus Paulus Verge-rius(') Romae Anno MDXXX. & subsequentibus magno in honore fuit, quippe ob perspectam ejus eruditionem, gravitatemque consilii, in summe arduis negotiis adhibitus a Romanis Pontificibus Clemente VII et Paulo II 15 (sic) eorumque Legatus, sive Nuntius ad Germanos, incendium a Luthero excitatum restinguere pro viribus est conatus. Ad Episcopatum etiam Patriae suae evectus, in publicis pro orthodoxa Religione Legationibus, nec sine laude, perseveravit. Verum, quae humanarum rerum vertigo est, eximius iste Vir, dum purpuram Cardinalitiam, fructumque laborum 20 manibus poene contingeret, suspicione ebibiti Lutheranismi aspersus (quae accusatio iis temporibus mirabili facilitate erumpebat, aliosque gravissimos Viros diu vexavit) exulceratum, aut nimium paventem animum continere non potuit, quin ad castra Haereticorum lacrymabili defectione transiret.
25 Alter vero Petrus Paulus Vergerius senior, de quo nunc agimus, in eadem Urbe, & ex eadem Familia natus, magnum sibi nomen inter Eruditos comparavit sub finem Seculi Christianae Aerae Decimiquarti, atque initio sequentis. Jurisprudentiae, Eloquentiae, et Philosophiae laude emicuit, neque solum Latinas Literas, sed & Graecas calluit, quum 30 Venetiis Emanueli Crysolorae Byzantino juvenis operam dedisset. Car-rariensibus Patavii imperantibus apprime carus magna apud illos in gratia vixit. Sed & Pontificibus ejus aetatis, ut scribit Andreas Divus Justi-nopolitanus in Praefatione ad Iliada Homeri, gratissimus fuit, itemque Sigismundo Imperatori, apud quem etiam decessit, ut a doctissimis viris
      (1) Cf. doc. II, p. 465, nota 3.